bellalunatrattoria

จากถิ่นทุรกันดารมอนทาน่าไปจนถึงยอดเขาที่เยือกแข็งของเทือกเขาหิมาลัย แฟรนไชส์ ​​Far Cry ได้นำผู้เล่นทั่วโลกไปสู่การผจญภัยที่เต็มไปด้วยแอ็คชั่น Far Cry 6 ดำเนินตามเครื่องหมายการค้าของซีรีส์ในการนำเสนอสนามเด็กเล่นเปิดกว้างขนาดใหญ่ที่ผู้เล่นต่อสู้เพื่อควบคุมตัวร้ายที่ทรงพลัง แม้ว่าเรื่องราวอันมืดมิดในบางครั้งจะขัดแย้งกันอย่างรุนแรงกับเนื้อหาด้านและตัวละครที่โง่เขลา แต่ Far Cry 6 ก็ยิงใส่กระบอกสูบทั้งหมดเพื่อส่งมอบหนึ่งในเกมที่ดีที่สุดของซีรีส์นี้

Far Cry 6 เป็นเครื่องเล่นสุดระทึกแบบไม่มีหยุดตั้งแต่ต้นจนจบ โดยมีกิจกรรมมากมายให้ไล่ตามในโลกที่เปิดกว้าง ภารกิจหลักมักเน้นที่การแทรกซึมเข้าไปในดินแดนที่ศัตรูควบคุมเพื่อบ่อนทำลายการปกครองของ Antón Castillo ผู้เผด็จการที่โหดเหี้ยมของประเทศแคริบเบียนแห่ง Yara ไม่ว่าคุณจะระเบิดถังเชื้อเพลิงของกัสติลโล เผาไร่ของเขา หรือทำลายเป้าหมายที่มีมูลค่าสูง Far Cry 6 เสนอวิธีการที่เต็มไปด้วยแอ็คชั่นมากมายเพื่อโค่นล้มระบอบการปกครอง

Far Cry 6 ช่วยให้คุณสามารถเล่นในแบบของคุณได้อย่างแท้จริง กลไกการยิงที่รัดกุมช่วยให้ฉันสามารถรวมช็อตเฮดช็อตด้วยปืนไรเฟิลปราบปรามของฉันได้อย่างง่ายดาย ขณะที่ฉันเคลื่อนที่ผ่านพื้นที่ที่ตรวจไม่พบ ถ้าฉันฆ่าศัตรูได้สำเร็จและศัตรูเข้ามาหาฉัน การยิงปืนที่แน่นหนาก็ทำงานได้ดีในความโกลาหลของการสู้รบ

โดยส่วนใหญ่แล้ว ฉันใช้ปืนไรเฟิล ปืนพก และปืนลูกซองมาตรฐาน (ซึ่งทั้งหมดนี้ปรับแต่งได้) คุณยังมีสิทธิ์เข้าถึงอาวุธ Resolver ที่ปลดล็อกได้ (ปืนพิเศษที่มีความสามารถและคุณลักษณะเฉพาะ) และ Supremos (ความสามารถขั้นสูงสุดที่ทำงานในคูลดาวน์) ซึ่งเพิ่มพลังยิงมากมายให้กับละครของคุณ ฉันชอบใช้กลอุบายลับๆ ล่อๆ ทุกครั้งที่ทำได้ ดังนั้นฉันจึงชอบนำปืนยิงตะปู Resolver เพื่อลบออกอย่างเงียบๆ อย่างไรก็ตาม ฉันก็ดีใจที่มี Supremo ที่มีจรวดนำร่องเพื่อนำรถถังหุ้มเกราะและเฮลิคอปเตอร์ที่น่ารำคาญออกไป

Ghostwire: โตเกียวมีโลกที่ตายไปแล้ว ว่างเปล่าจากมนุษย์หรือผู้คนที่จะพูดคุยด้วย นอกจากนี้ยังมีการต่อสู้แบบท่องจำและซ้ำซากด้วยเรื่องราวที่อ่อนโยนและไม่น่าสนใจ แต่ถึงกระนั้น ฉันก็ชอบเกมนี้มากกว่าเกมส่วนใหญ่ แม้ว่าฉันคิดว่าหลายคนคงไม่ชอบ อาจต้องใช้เวลาเล็กน้อยในการอธิบายว่าทำไม แต่ทุกอย่างเริ่มต้นด้วยคุณลักษณะที่ดีที่สุดของ Ghostwire: แผนที่ที่เย็นชาและไร้ชีวิตชีวา 

ช่วงต้นเกม พลังเหนือธรรมชาติทำให้ทุกคนที่สัญจรไปมารอบๆ เขตชิบุยะของโตเกียว ประเทศญี่ปุ่น หายตัวไป ชายลึกลับคนหนึ่งฉายแสงบนหน้าจอ LED จำนวนมากรอบๆ Shibuya Scramble – สี่แยกในโลกแห่งความจริงอันพลุกพล่านอันโด่งดังที่ซึ่งเกมเริ่มต้นขึ้น – พ่นเรื่องไร้สาระบางอย่างเกี่ยวกับการช่วยชีวิตผู้คน และอื่นๆ สั้นและยาว: ผู้ชายคนนั้นได้ขโมยจิตวิญญาณของทุกคนรอบตัวคุณ ยกเว้นของคุณ 

คุณสวมบทบาทเป็นอากิโตะ ผู้ซึ่งรอดพ้นจากความตายเมื่อถูกวิญญาณชื่อเคเคเข้าสิง ด้วยเหตุผลที่ไม่ชัดเจนนัก KK อยู่ในร่างกายของคุณก็หมายความว่าคุณมีพลังธาตุ แล้วจะไม่รู้หรือไง? ผีและสัตว์ประหลาดที่น่ากลัวกำลังสัญจรไปตามถนนในโตเกียวโดยไม่สนใจโลก เคเคต้องการร่างของอากิโตะเพื่อช่วยโลกให้พ้นจากความบ้าคลั่งที่สร้างความหวาดกลัวให้กับโตเกียว อากิโตะแค่อยากจะช่วยน้องสาวของเขา หากคุณสามารถแยกความแตกต่างออกไปได้ คุณก็อาจจะทำทั้งสองอย่างได้ 

เป็นเรื่องราวที่ไม่สุภาพที่ไม่เคยทำอะไรที่ไม่คาดคิดและไม่เคยทำได้เกินกว่าแค่โอเค ฉันสนุกกับการล้อเลียนของ Akito และ KK แต่นอกเหนือจากนั้นฉันไม่เคยพบว่าตัวเองลงทุนในส่วนโค้งของพวกเขา มีตัวละครข้างเคียงจำนวนเล็กน้อยใน Ghostwire ทั้งเพื่อนและศัตรู แต่ไม่มีใครได้รับเวลาหน้าจอหรือการพัฒนามากไปกว่าจุดประสงค์ในการเล่นเกมที่พวกเขาให้บริการในช่วงเวลาที่กำหนด ไม่ว่าจะเป็นการต่อสู้ระดับหัวหน้า วัตถุประสงค์ใหม่ ระบบกลไก และอื่นๆ และอื่นๆ

อย่างไรก็ตาม เรื่องราวนี้ให้เหตุผลในการเล่าเรื่องว่าทำไมชิบูย่าถึงว่างเปล่า และฉันคิดว่านี่เป็นหนึ่งในส่วนที่น่าสนใจของ Ghostwire; การเปิดโลกกว้างของชิบูย่าเป็นการพักผ่อนหย่อนใจที่ยอดเยี่ยมของความหนาแน่นทางสถาปัตยกรรม – ลบผู้คน ไม่เพียงแต่อาคารจะแน่นแต่ยังให้ความรู้สึกใหญ่โตเหมือนตึกระฟ้าจริงๆ ต้องขอบคุณ Ghostwire ในมุมมองบุคคลที่หนึ่ง ซึ่งเห็นได้ชัดในทันที ฉันชอบก้มหน้าก้มตามองอาคารรอบๆ ตัว โดยสัมผัสได้ถึงพื้นที่และขนาดของเกม มาตราส่วนนั้นขยายออกไปไกลออกไปเช่นกัน เพราะมันครอบคลุมการแผ่ขยายของเมืองโตเกียว การข้ามแผนที่ต้องใช้เวลา แม้ว่าฉันจะไม่ค่อยรู้สึกเบื่อที่จะเดินไปมาเหมือนนักท่องเที่ยวเสมือนจริง 

Ghostwire หมกมุ่นอยู่กับแนวคิดเรื่องการแยกตัวออกจากเมือง แม้จะอยู่ในเมืองที่มีผู้คนนับล้านอยู่เคียงข้างกัน คุณก็รู้สึกโดดเดี่ยวได้ Ghostwire บรรลุความรู้สึกนี้โดยพาผู้คนออกไปโดยสิ้นเชิง การเดินไปรอบ ๆ เมืองโดยไม่มีประชากรนั้นมีลักษณะที่น่าขนลุก โดยที่รู้ว่าไม่มีใครคุยด้วยนอกจากตัวคุณเองและเสียง (ตามตัวอักษรในกรณีนี้) ในหัวของคุณ บ่อยกว่านั้น ฉันพบว่าตัวเองอยากจะมีคน – หรือแม้แต่คนที่เป็นมิตรเพียงคนเดียว – ฉันสามารถหาได้บนถนนของ Ghostwire ไม่ใช่เพราะฉันเคยเบื่อที่จะเดินผ่านโลกที่ว่างเปล่า แต่ความรู้สึกโดดเดี่ยวและความเหงาของมันกลับมีประสิทธิภาพและหลอกหลอนอย่างไม่น่าเชื่อ 

และฉันหมายถึงการหลอกหลอนอย่างแท้จริง Ghostwire ใช้ทุกโอกาสที่จะขายการเปิดเผยทางวิญญาณ บางครั้งเกมจะยุ่งกับคุณ เมื่อเดินไปรอบๆ ก็เห็นเส้นสีบนถนนโบกมือตามแรงลมราวกับเป็นกระดาษแผ่นบางๆ หรือฉันจะเลี้ยวหัวมุมแล้วรู้ว่าในตรอกเดียวหรือหนึ่งช่วงตึกในเมืองเล็กๆ ตอนนี้ ฝนกลายเป็นเลือด ทำให้อาคารและถนนรอบๆ เปียกโชกไปด้วยสีแดงขี้ม้า ที่สำคัญกว่านั้นคือ โลกแตกสลายรอบตัวคุณ ในช่วงเวลาลูกตั้งเตะที่น่าอัศจรรย์ ระดับจะบิดเบี้ยว บิดเบี้ยว และเปลี่ยนแปลงอย่างไร้รอยต่อต่อหน้าต่อตาคุณ ราวกับว่า MC Escher เข้ารับตำแหน่งผู้กำกับศิลป์ มันดูน่าประทับใจและสนุกไม่รู้จบ และฉันชอบใช้โหมดภาพถ่ายเพื่อจับภาพความแปลกประหลาดรอบตัวฉัน 

แม้ว่าคุณจะรักเกม Final Fantasy คาดว่าจะรู้สึกเหมือนเป็นคนแปลกหน้าในดินแดนแปลก ๆ เมื่อเล่น Stranger of Paradise: Final Fantasy Origin การเล่าซ้ำของเกม Final Fantasy ดั้งเดิมในปี 1987 อย่างรุนแรงนี้ เลี่ยงจิตวิญญาณการผจญภัยของซีรีส์และเวทย์มนต์จากใจจริง ที่จะเน้นไปที่กล้ามเนื้อ ทัศนคติ และทุกสิ่งสุดขั้ว Square Enix ระบุว่าการรีเมคครั้งนี้เป็น “เกมแนวแอ็กชัน/สวมบทบาท” ซึ่งเป็นคำอธิบายที่เหมาะสมสำหรับเกมที่แทบไม่ต้องละทิ้งความก้าวร้าว เมื่อมีการชักดาบและสัตว์ป่าขนาดยักษ์เข้าสู่สภาวะบ้าคลั่ง การทดลองสุดเฉียบนี้ฉายแววสดใส เมื่อสนามรบสว่างไสวด้วยคอมโบและเวทมนตร์จำนวนมากเพื่อต่อสู้กับสัตว์ประหลาดที่น่าเกรงขามซึ่งเป็นภัยคุกคามอย่างแท้จริง เมื่อดาบถูกหุ้มไว้และตัวละครจำเป็นต้องสนทนาหรือสำรวจ Stranger of Paradise มาถึงจุดต่ำสุดที่ไม่ค่อยพบเห็นในประวัติศาสตร์ 35 ปีของ Final Fantasy

อย่าแปลกใจถ้าคุณปล่อยเสียงคร่ำครวญที่ได้ยินครั้งแรกภายในไม่กี่นาทีหลังจากพบกับแจ็คตัวเอก แจ็คแสดงช่วงอารมณ์ของอิฐ แจ็คเป็นกระดานชนวนที่ว่างเปล่า นำเสนอเรื่องราวเบื้องหลังหรือบุคลิกภาพเพียงเล็กน้อย แต่เขาก็ยังชอบใจด้วยเหตุผลที่ผิดทั้งหมด เพราะเขาพูดถึงการฆ่าความมืดที่ชื่อเคออสบ่อยแค่ไหน เขาคำรามความทะเยอทะยานอันมืดมิดนี้ให้กับทุกคนที่จะรับฟัง บางครั้งเขาก็ทิ้งระเบิดไว้ระหว่างทางเพราะเขาโกรธมาก เรื่องราวติดอยู่กับชีวิตอันเป็นที่รักของเธรด Chaos ที่ไร้สาระซึ่งมีจุดหักมุมที่น่าสนใจสองสามข้อในช่วงใกล้บทสรุป แต่ส่วนใหญ่ไม่ราบรื่นและแทบไม่สร้างตัวละครหรือโลกรอบตัวพวกเขา

ในที่สุดแจ็คก็ผูกมิตรกับบุคคลที่มีความคิดคล้ายคลึงกันจำนวนหนึ่งที่จะเดินทางด้วย แต่พวกเขาก็ไร้ชีวิตชีวาเหมือนที่เขาเป็น และเหตุผลที่พวกเขาอยู่ด้วยกันก็ดูบอบบางที่สุด มีอยู่ช่วงหนึ่ง แจ็คพบกับเจดและแอชบนถนน และหลังจากพูดคุยกันเกี่ยวกับความโกลาหลและคริสตัลเพียงไม่กี่วินาที พวกเขาก็ตกลงที่จะเดินทางร่วมกันและสานต่อโอกาสนี้ด้วยการกระแทกกำปั้น หมัดกระแทกนั้นน่ากลัวพอๆ กับที่ฟัง และเป็นสิ่งที่น่าสังเกตอย่างผิดปกติ เนื่องจากคุณจะเห็นท่าทางนี้หลายครั้ง โดยแต่ละครั้งจะเป็นเรื่องตลกโดยไม่ได้ตั้งใจเหมือนครั้งสุดท้าย ฉันไม่ได้สนใจเรื่องราวส่วนใหญ่ แต่สนุกที่ตอนจบ ไม่ ช่วงเวลาสุดท้ายไม่ได้ทำให้การเดินทางคุ้มค่า แต่อย่างน้อยมันก็จบลงด้วยปัง

การไล่ล่าเพื่อความโกลาหลเกิดขึ้นภายในดินแดนคอร์เนเลีย สถานที่ที่เขียวชอุ่มไปด้วยพืชเขตร้อนแฟนตาซีส่วนใหญ่ในซีรีส์นี้เป็นที่รู้จัก ทีมนักพัฒนานินจาทำหน้าที่ได้อย่างยอดเยี่ยมในการเปลี่ยนสถานที่ต่างๆ บ่อยครั้งภายในการพัฒนาตามระดับ โดยจัดปาร์ตี้เข้าไปในถ้ำลาวา ภูเขาน้ำแข็ง และป่าเรืองแสงที่เต็มไปด้วยสัตว์ป่า สถานที่เหล่านี้ส่วนใหญ่สร้างความสับสนให้กับการออกแบบ ทำให้แจ็คและเพื่อนต้องพบกับเส้นทางที่เหมือนเขาวงกต ซึ่งบางแห่งมีคุณสมบัติปริศนาที่ต้องใช้การย้อนรอยเพื่อไขปริศนา หากไม่มีแผนที่ คาดว่าจะหลงทางเป็นระยะ ในรูปแบบที่แปลกประหลาด ปาร์ตี้สามารถพุ่งทะลุฝูงศัตรูที่ไม่มีใครโต้แย้งได้ ซึ่งหมายความว่าคุณสามารถครอบคลุมพื้นดินได้อย่างรวดเร็วและค้นหาทิศทางของคุณอีกครั้ง